De Kaukasus; Georgië

Op de laatste dag van januari rijden we Turkije uit, voor het eerst in de 7 weken dat we in Turkije zijn geweest regent het. Snap ik, afscheid nemen is moeilijk ;-)  Soepeltjes glijden we de grens over, Georgië binnen. In dit land geen moskeeën maar kerken en geen oproep tot gebed uit de luidsprekers. Je zou het bijna missen. Georgië is samen met buurland Armenië het oudste christelijke land van de wereld en ligt op de grens van Oost-Europa en West Azië. Van 1804 tot 1918 werd Georgië onderdeel van het Russische Rijk om 3 jaar later weer veroverd te worden door het Rode Leger. Georgië is sinds 1991 onafhankelijk. Dus ook zo'n jonge republiek zoals de Balkanlanden. De munteenheid is de Lari. 

Onze bestemming voor die dag is Batumi aan de Zwarte Zee. Wat ons als eerste opvalt is het enorm drukke verkeer en de hoeveelheid auto's zonder "neus". 

We vinden een prachtig plekje aan de boulevard, direct achter het reuzenrad.  Helaas zijn er nog geen strandtenten open, maar we kunnen ons voorstellen dat het in het voorjaar/zomer een hippe plek is om te vertoeven. De stad heeft een aantal mooie gebouwen en we slenteren wat rond en eten in een klein restaurant.

Na twee dagen Batumi rijden we naar Kutaisi , daar is de kathedraal van Bagrati een bezienswaardigheid. Echter de bruiloftsgasten zijn leuker.  

Het regent die dag nogal hevig dus door naar het natuurreservaat Sataplia. Hier bevindt zich een grottencomplex met tal van stalactieten en stalagmieten. Ook zien we de voetafdrukken van dinosaurussen die hier 65 miljoen jaar geleden leefden. 

Niet ver van het natuurreservaat hebben we op park4night een plek gevonden bij een spa. Daar parkeren we voor de nacht en gaan de volgende ochtend meteen informeren naar de mogelijkheden. We krijgen een privé bad voor een uur, dat is nog eens heerlijk luxe badderen. 

Een tip om naar de natuurlijke waterbronnen van Borjomi te gaan volgen we op. De vulkanische mineralen in dit bronwater smaakt wel erg naar zwavel. "Vooruit niet zeuren en neem nog maar een kopje want het moet heel geneeskrachtig zijn". Het dorp is een toeristische attractie, maar in deze tijd van het jaar zonder toeristen en met gesmolten sneeuw is het verre van aantrekkelijk.

De weg ernaar toe maakt alles goed. Tussen de plaatsen Kutaisi en Borjomi kom je langs de weg de stalletjes tegen waar men Nazuki verkoopt, het Georgisch kruidig zoet brood. Deze wordt gemaakt op een rond kleifornuis en is echt heerlijk. 

Het is ook bijzonder hoe we onderweg koeien, paarden en ook varkens tegenkomen die zichzelf uitlaten. Daar komt geen herder aan te pas. 

De hoofdstad van Georgië is Tbilisi en is een stad waar de rivier Mtkvari doorheen loopt. Altijd leuk voor een boottochtje en vooral als het mooi weer is wat in ons geval zo is. We hebben een parkeerplek gezien in het midden van het centrum waar Ron de Basecamp doorheen laveert. De straten ernaar toe zijn echter heel smal en de auto's staan schots en scheef geparkeerd. Ik zit als bijrijder met dichtgeknepen billen, maar het lukt Ron om zonder een krasje en met de neus intact de parkeerplaats op te komen!

Via reisbureau Key2persia hebben we een visum aangevraagd voor Iran en hopen het hier in Tbilisi op te halen. Het is rustig in Iran en we horen zulke goede verhalen van medereizigers en je weet dat ik dit hoog op mijn wensenlijst heb staan. Na de aanvraag, het betalen van dollars bij een geselecteerde bank en drie keer naar de ambassade krijgen we dan het sein dat we het visum kunnen ophalen. Dit vieren we natuurlijk met een etentje! In het restaurant hoort een Georgische gast ons klungelen met de uitspraak van de gerechten die we willen eten en helpt ons in perfect Nederlands. Wat blijkt zijn vrouw is Nederlandse. De Georgische keuken staat bekend om zijn culinaire gerechten en wij drinken er een heerlijk wijntje uit het land bij.  Dumplings, een specialiteit van het land,  eet je met je handen zo aan de steel.

. 

Naar Gudauri gaan we om te skiën en om daar te komen rijden we over de Georgische militaire weg. De militaire weg is de historische naam van een belangrijke weg door de Kaukasus van Tbilisi in Georgië naar Vladikavkaz in Rusland. De route loopt door de bergen en heeft een lengte van circa 212 kilometer. De weg volgt een route die al eeuwenlang gebruikt werd door handelaren en militairen. Wij rijden 120 kilometer over deze prachtige weg die door de bergen kronkelt. 

Het skigebied ligt meteen in het dorp met allerlei leuke restaurants en apres-ski bars. Het gebied ligt op 2196 meter hoogte en gaat tot 2846 meter hoogte. Jammer dat het zicht zo slecht is.

Onze volgende stop is Uplistsikke. Het is de oudste stedelijke nederzetting in Georgië, 2de eeuw voor Christus. Het kerkje dateert uit de 9de eeuw. 

Wanneer we onderweg stoppen voor wat groente en fruit worden we uitgenodigd om thee te drinken. In een kleine ruimte waar het bed dienst doet als bank, waar er een oven staat en wat pannen hangen wordt in een mum van tijd de tafel volgezet met lekkernijen. Met handen en voeten en met foto's van onze kinderen die trots worden geshowd, hebben we toch communicatie. 

En dan zetten we de Basecamp op het parkeerterrein van het vliegveld in Tbilisi om een week naar Nederland te vliegen. Ons hoofd is al wat langer in Nederland, we organiseren veel op afstand. Om ons huis Airbnb geschikt te maken is best wat werk. Ondanks de goede voorbereiding hebben we aan een week niet voldoende, besluiten om het vliegtuig zonder ons terug te laten gaan en boeken een enkeltje voor een week later. Het is heerlijk om wat meer tijd te hebben voor onze jongens en hun vriendinnen, mijn vader en onze vrienden. En dan nog zien we niet iedereen die we graag gezien zouden hebben. Ik heb namelijk ook veel afspraken staan voor mijn huidproblemen die ik heb sinds we op reis zijn. We genieten van de tijd in Nederland, ondernemen veel leuke dingen met en zonder elkaar en dat is ook even nodig. Na twee weken Nederland gaan we met een hoofd vol nieuwe herinneringen, een buik vol gezellige etentjes, een hart voor elkaar en een koffer vol (homeopathische)pillen, zalven, gluten- en lactosevrije producten weer met vernieuwde energie terug naar onze Basecamp. 

Bij de douane In Georgië krijgen alle toeristen een flesje wijn. Kan je nagaan, eerst word je paspoort gecontroleerd en gestempeld door de marechaussee en dan krijg je van dezelfde beambte een flesje wijn voorzien van een welkomswoord. Dit is de uitzonderlijke gastvrijheid van de Georgiërs. 

Het Georgisch alfabet lijkt op geen enkele andere Europese taal, zie foto hieronder uitleg over gezondheidsvoorschriften. Het heeft een eigen alfabet dat bestaat uit 33 letter; 5 klinkers en 28 medeklinkers. 

Onze volgende bestemming is Armenië maar we komen nog terug naar Georgië om hier de grens over te steken naar Azerbeidzjan. Dit vanwege gesloten grenzen tussen Azerbeidzjan en Armenië, het botert blijkbaar niet zo goed tussen die twee.  Daarover volgende keer vast meer. 

Over grenzen gesproken. De grenzen met Iran zijn gesloten vanwege Corona gevallen in Iran. Wij komen er wel in maar kunnen er niet uit....De omringende landen laten geen enkele toerist binnen, komend uit Iran. Vluchten van en naar Iran zijn gecanceld, er is serieus paniek. 

"soms moet je gewoon even ademhalen, vertrouwen, loslaten en zien wat er gaat gebeuren"

Wil je weten hoe Armenië ons bevalt? Mis dan het volgende verslag niet 😉 Je kunt je ook inschrijven voor de nieuwsbrief. 

Instagram: flinkontour                                                                                                                                                                                                                        [email protected]