Week 6: Ciao, Servus, Gruss Gott
13 augustus 2021 - Oberaudorf, Duitsland
Dag 37 Verona naar Nago Torbole 87 kilometer
Rijden de stad Verona uit, hier hadden we best wel langer kunnen blijven, maar gaan naar Molveno naar Maurice en Karen in hun hotel Lory. We fietsen door de bergen, een echt prachtige tocht. Komen door de provincie Veneto en daarna door de provincie Trentino.
Er ligt een mooi fietspad, echter Komoot doet af en toe eigenwijs en totaal niet efficiënt maar zorgt er toch voor dat we door dat dorpje of net door die mooie wijnvelden rollen. Wanneer we verkeerd rijden begint hij onbedaarlijk te piepen en houdt daar dan niet mee op tot we dat ene kleine weggetje wat iedereen over het hoofd zou zien, inslaan.
Fietsen lang langs de rivier Adige en komen terecht op een camping waar geen plaats is. Voor het eerst horen we dat de beheerder geen vergunning heeft voor meer tenten en dat hem dat duizenden euro’s kan kosten aan boete. Hij verwijst ons door naar hotels in de stad. De stad ligt aan het noordpunt van het Gardameer en het eerste hotel vertelt meteen dat alles vol zit, dus ook de andere accomodaties in de stad. Wel heeft ze nog een 1-persoonskamer en laat deze zien. Het heeft een 1-persoonsbed en voor de rest is het natuurlijk al snel groter dan onze tent dus graag. We slapen beiden goed, Ron op het bed en ik op zijn matrasje.
We gaan lekker borrelen op ons terrasje en daarna uit eten in de stad. het voelt al als een ander Italië, een frisse, lichte berglucht en een sportieve omgeving.
Dag 38 Van Nago Torbole naar Molveno 52 kilometer.
“ I ride my bicycle with you all summer” “OH LORI” (Alessi brothers)
Het liedje zit in onze kop, we gaan naar het hotel van Karen en Maurice in Molvena, hotel LORY. We zijn er nog niet geweest terwijl ze het hotel al 10 jaar hebben dus het wordt tijd. Van te voren toch ietwat nerveus omdat we toch naar 865 meter gaan stijgen. Ik ben heel erg gewend om snel van A naar B te gaan maar Ron leert mij om als een toerist te fietsen. Rustig aan in een licht verzet en niet zo snel mogelijk naar boven jakkeren. Ik moet zeggen deze tocht viel qua zwaarte in het niet met wat we eerder gedaan hebben. Het is een prachtige tocht met veel fietspad en af en toe een klimmetje van 20% maar niets om oververhit van te geraken :)
Het is natuurlijk heerlijk om hen en hun mooie gezin te zien in hun prachtig hotel wat afgeladen vol zit. De ligging van het hotel is wat hogerop de berg waardoor je een prachtig uitzicht hebt op het meer van Molveno waar van alles op watersport te doen is. In de lucht hangen de paraglyders aan hun gekleurde parachutes.
Dag 39 0 kilometers gefietst
Gewandeld in de bergen. Eerst met de kabelbaan en de stoeltjeslift omhoog om vervolgens naar een Refugio hoger te lopen en daarna naar Molvena terug. Dat terug is toch altijd zwaar, je voelt opeens dat je schenen hebt.
Dag 40 0 kilometers gefietst
Bij het meer gezeten, gelezen, gewandeld en pootje baden. We genieten van de frisse koele berglucht en het luieren.
Dag 41 Molveno naar Volders 86 en daarnaast 135 km met de trein.
We zijn weer bijgetankt. Brandstof voor body en soul. Fijne gesprekken, onbedaarlijk lachen, zalig eten, genoeg drank, zelfgemaakte limoncello van Karen en een heerlijk bed en bad. Ook weer eens ouderwets laat gemaakt ipv met de kippen op stok op de camping. Dank Karen en Maurice!! Dank ook aan jullie leuke crew. Misschien tot in de winter, om te skiën.
Hoe gaan we richting huis? De Reschenpass, de Brennerpas, de Fusenpas? Mensen die we onderweg tegenkomen fluiten tussen hun tanden. Het gekke is dat van noord naar zuid het veel makkelijker is dan van zuid naar noord over de alpen. Hulplijnen worden ingeschakeld. Ria en Hans die we in Frankrijk zijn tegengekomen komen als doorgewinterde fietsers met ideeën, ook Caroline en Harry die momenteel aan het fietsen zijn in Spanje worden geraadpleegd. We bekijken alle passen en besluiten bij Bolsano dat we niet gaan voor al die poespas, we gaan met de trein. Ron informeert even bij het station, de trein naar Innsbruck gaat in 20 minuten en we zijn niet de enigen die met de fiets gaan. De trein overbrugt 135 kilometer en we komen in Oostenrijk aan. In totaal fietsen we nog 86 kilometer en arriveren bij de camping die nog een scheef plekje voor ons heeft op een heuvel waar we scheef de nacht doorbrengen op matrasjes die niet leeglopen, het lek is gedicht hoera. Opvallend veel Nederlanders zijn er en we hebben weer veel bekijks met onze fietsen. We zijn gewend om in allerlei talende vragen die gesteld worden over onze reis te beantwoorden.
Dag 42 Volders naar Flintbach am Inn 94 kilometer
Makkelijke tocht, volgen het fietspad die langs de rivier de Inn loopt. Je kan er helaas niet in ;) Het is snelstromend en her en der kolkend water. We rijden door Kufstein wat de hoofdstad van Tirol is. Verder gaan we richting Rosenheim waarbij we de grens met Duitsland passeren.
De camping ligt zeer rustiek (not), het ruisen van de grote weg is ons in slaap val deuntje (not). Er zijn heel wat vaste campingplaatsen, we kunnen het moeilijk geloven dat je hier voor je plezier gaat staan, er zijn zoveel meer idyllische plaatsen. Wij zijn trouwens wel blij met een plek en gaan in het dorp vlakbij even een drankje scoren.
Dag 43 van Flintbach am Inn naar Taufkirchen 94 kilometer.
Een onvervalste off day. Iedereen vraagt of we heen gaan of terug gaan. We gaan inderdaad terug maar hebben nog twee weken. Het voelt raar. We gaan graag terug naar huis, je zou her misschien niet denken, maar als we stal ruiken willen we terug naar huis. En dat is nu het geval. Verder missen we Italië, de zangcicaden, de cipressen die wel 60 meter hoog kunnen worden, de koffie, geen dauw op de tent in de ochtend……eigenlijk alles behalve het brood. Het is hier prachtig in Duitsland, echt waar. Het gras staat keurig in het gelid, het pleisterwerk vertoont geen scheuren, de geraniums staan te shinen in hun bakken, geen enkel bloemblad ligt dwars (zou dit ook iets zeggen over de bewoners?). We hebben nog twee weken. De meeste mensen zouden hier een moord voor doen dus we moeten zorgen dat we ook met veel plezier gaan fietsen. Gedurende de dag raken we ook de bergen kwijt, nooit geweten dat ik ze zo zou missen. We komen aan bij een camping aan het meer. Ik ga eerst zwemmen en Ron gaat douchen. Uiteindelijk gaan we ook eten op het terras van de camping en kijken ons ogen uit. De meest bijzondere gasten zijn hier neergestreken aan de stamtafel en zien er uit alsof zij hier elke dag de bezienswaardigheid zijn wat waarschijnlijk zo is. We kunnen niet meer warm eten want dat is tot 17.15. Wat zegt u? Dat is een tijd dat je in Italië niet eens aan tafel kunt. We kunnen nog een koude specialiteit van de streek eten, prima doet u maar. Morgen weer een (fiets)dag!
Deze week 413 gefietst, dat maakt het totaal op 2837 kilometer.
Bedankt voor het meereizen. Fijne zomer, zorg goed voor jezelf en elkaar.
Bewondering en inspirerend.
Lieve groet, ook van Siebrand. AnneDoor
Geniet nog van de laatste 2 weken 😎🥰
Het was een heerlijk weerzien! Wat hebben we weer gelachen en genoten van en met jullie!😘 heerlijke mooie herinneringen uit de LDM jaren gedeeld en uiteraard ook over het heden gehad😁😉😘
Heel hopelijk tot een keertje in de winter! Dan hebben we normaalgesproken ook meer tijd😎🕺🏼
Ciao voor nou en zet hem op met ‘die letzten lödjes’ in der Heimat!
Mochten jullie nog slaapadresjes nodig hebben in Nichtenvoorde of Heerlen, dan laat maar weten👌👍
Liefs van ons,
Karen en Maurice