De zijderoute

16 januari 2020 - Dalyan, Turkije

Turkije is groot van oppervlakte. In de breedte is het 3000 km en langs de kustlijn 7200 km. Dat verklaart een beetje dat we hier nog steeds rond rijden. De andere verklaring is dat het goed overwinteren is. Er zijn diverse klimaten in Turkije, wij zitten nu aan de Egeïsche zee en boffen met de temperaturen. Het is mooi weer en ook het zeewater is lekker, tenminste dat vind ik want Ron is er niet voor te porren. We hebben nog veel plekken op ons lijstje staan om te bezichtigen in Turkije en we willen ook nog een wintersportgebied in om te skiën dus we tuffen rustig door. 

Na Kusadasi waar we de jaarwisseling hebben gevierd, staat het natuurfenomeen Pamukkale op het programma. Hier stroomt een warme straal kalkhoudend water naar beneden via grote hoeveelheid terrassen. Het is een volledig witte wereld. Je mag er niet meer in zwemmen maar wel pootje baden.

pamukkalePamukalePamukkale

Onder het mom bidden kan je overal hier een foto van het uitzicht vanaf het terras waar Ron zijn theetje dronk. 

biddende mannenBiddende mannen

Cultuur snuiven in Aphrodisias. Deze stad is 3000 voor Chr. gesticht en is vernoemd naar Aphrodite, de Griekse godin van de liefde. 

AphrodisiasAphrodisiasAphrodisias

Bodrum is een leuke stad met veel gezelligheid. In de jachthaven liggen de prachtige Gulets, Turkse houten zeilschepen, te wachten tot ze weer in het voorjaar uitvaren. Als enige staan we op een camping die eigenlijk gesloten en een vieze bende is, maar de locatie is top op 15 meter van het strand.

GuletKalebasZicht op het kasteelBodrum

We raken aan de praat met een Koerd. Hij vertelt ons niet blij te zijn met de regering en dat is zacht uitgedrukt. Hij is vanuit zijn woonplaats in het oosten naar Bodrum gekomen om te werken en verdient 3000 TL (€480). Woonruimte voor hem en zijn gezin kost 2000 TL (€320), dan blijft er te weinig over over om te leven dus  kan hij zijn zwangere vrouw en dochter niet hierheen halen. Hij zegt zijn geloof kwijt te zijn doordat hij ziet dat Imams zich verrijken en in dure grote auto’s rondrijden.

Mooie slaapplekHengeltje uitwerpenLekker zwemmen

De bbq wordt eindelijk gebruikt , het is genieten van dit zomerse weer. We rijden rond in deze werkelijk prachtige omgeving van groen beboste bergen, uitzicht op de kraakheldere zee en komen uit bij Datca, ook al zo’n leuke plaats. 

Mooie wegDatcaOnze slaapplek

In Dalyan gaan we met een boot, 3 uur privé voor ons en met een mooi wintertarief omdat er nu geen toeristen zijn, naar de rotstombes. Deze zijn prachtig! Verder varen we naar de turtle beach aan de middellandse zee waar de beschermde schildpadden in de zomer hun eieren leggen en gaan we de ruïnes van Kaunos bekijken. Maar het allerleukst blijft wel het varen op de boot in de zon en is het genieten met een grote G.  

graftombesgraftombesMooie weerspiegeling van de graftombesRuïnes van Kaunoshaventje

Door heel Turkije komen we de Jandarma (politie) tegen, ze staan op allerlei plekken met of zonder werkend zwaailicht in hun auto te wachten totdat er een wegmisbruiker langskomt en wat denk je? Ron wordt aangehouden!

de jandarmaRon wordt aangehoudenjandarmamet zonnepaneel

Even wat uitleg over de zijderoute, dit is een netwerk van karavaanroutes door Centraal Azië en was al in gebruik ruim voor Christus. Het is niet één route maar het zijn verschillende routes. De zijde route begon in Xian in China (hier zijn we 5 jaar geleden geweest) en vervolgens trok de route een noordelijke en zuidelijke route en vertakte zich. Via deze routes waarover pelgrims, nomaden en kooplieden reisden werd koopwaar verhandeld. Zoals zijde, porselein en lakwerk uit China, dadels, saffraanpoeder en pistachenoten uit Perzië (Iran), ivoor uit India, paarden uit Mongolië, lapis lazuli (blauwe edelsteen) uit Oezbekistan en cederhout uit Libanon.  

Onze planning is de zijderoute te volgen door Georgië, Armenië, Azerbeidzjan, Iran, Turkmenistan, Oezbekistan, Tadzjikistan, Kirgizië, Kazachstan, Rusland, Mongolië, weer Rusland en dan oversteken naar Japan. Maar nu is het onrustig in Iran en volgen we het nieuws met argusogen en oren. Wat is wijsheid? Toch door Iran heen of om Iran heen? Van allerlei kanten wordt het ons afgeraden. Toch lezen we ook over overlanders die er nu doorheen rijden. De bevolking is blij met deze toeristen en zijn alleraardigst. Er is geen code rood door BZ afgegeven, alleen oranje wat zegt niet gaan als je er niets te zoeken hebt.

Niets te zoeken….voor mij is Iran het hoogtepunt van deze reis, alvast van dit eerste (reis)jaar. Het is bijna niet uit te leggen waarom ik Perzië zo bijzonder vind. Het komt vast door de verhalen van Sherezade in 1001 nacht die ik verslond als kind. Sultans, fakirs, harems, viziers, vliegende tapijten. Mijn fantasie werd aangezet. De verhalen over Aladdin en de wonderlamp, Ali Baba en de 40 rovers, Sinbad de Zeeman, magisch vond ik het. En later sprak de Sjah van Perzie met zijn vrouw Farah Diba tot mijn verbeelding. Nog steeds ben ik dol op verhalen die over Iran en de omliggende landen gaat. De vliegeraar van Kaboel (Afghanistan), het huis van de moskee (Iran), de joodse bruid (Irak), de zoon van de verhalenverteller (Libanon).

Tot de middeleeuwen waren landen zoals Afghanistan, Pakistan, Iran, Irak en Syrië het middelpunt van de beschaving. Alexander de Grote trok niet voor niets naar het oosten, daar was cultuur, daar waren de steden en daar waren de beste universiteiten. Van bovenstaande landen kunnen we alleen door Iran reizen en dan nu die twijfel. Dan leest Ron dat de grens Iran-Turkmenistan dicht is en is het een duidelijk verhaal, we gaan/kunnen niet door Iran.  We spreken af dat ik niet meer dan 2 dagen hierover mok….

Plan B, we gaan vanuit Azerbedjan met de boot naar Turkmenistan, of wanneer we het visum niet krijgen door naar Kazachstan. Afijn, zo ver is het nog niet. We hebben nu wel iets meer tijd nu Iran niet doorgaat. En die tijd kunnen we gebruiken om naar Nederland te gaan. Onze huurders gaan plotseling eruit en nu gaan we ons huis klaarmaken voor Airbnb. Dus als je een prachtig vakantiehuisje in de duinen van Den Haag wil huren….!

We hebben nog 2035 km voor de boeg naar Tbilisi in Georgië waar we de basecamp voor een week parkeren en op het vliegtuig stappen. 

"In iedere nieuwe weg die we inslaan ligt een onvoorziene verrassing"

Foto’s

9 Reacties

  1. Tejo Hagen:
    16 januari 2020
    Bedankt weer voor je boeiende verslag.....en nu terug naar Nederland voor eventjes, lees ik. Jammer inderdaad dat Iran niet door kan gaan. Maar Iran loopt niet weg, dus later krijg je nog kansen.....
    Fijn om telkens jullie verhaal te lezen.....ik zou zo willen mee reizen......heel veel plezier verder.
    Prachtige foto’s van het gebied. Pamukale was ik bijna 40 jr geleden. Mooie herinneringen eraan....
    Doe de Turken de groeten....ze zijn zo aardig en gastvrij.....
  2. Giselle:
    16 januari 2020
    Wellicht wordt het dan later toch nog Iran, en wanneer zijn jullie even in Nederland???
  3. Janneke ‘t Hart-de Leeuw:
    17 januari 2020
    Wat een prachtig reisverslag weer en dito foto's. Ik snap de teleurstelling mbt Iran, maar jullie veiligheid is ook van belang.

    En nu keren jullie binnenkort terug naar de ontzettend druilerige winter in Nederland. Gelukkig voor jullie maar voor heel even.
    Geniet van al dat moois daar. Ik geniet in ieder geval op afstand met jullie mee.
  4. Anne:
    17 januari 2020
    Prachtige foto's, mooi verslag! en niet te lang mokken he 😉😘
  5. Hanneke:
    20 januari 2020
    Wat een heerlijke story weer om te lezen, nice pictures! Dikke knuffel 😘😘
  6. Eric en Nathalie:
    23 januari 2020
    Geweldig allemaal, we volgen jullie op de voet....mss een paar vraagjes over tol....jullie rijden ook met camper boven 3500 kg.....met name Slovenie Kroatie Hongarije.....hoe hebben jullie dat gedaan....groetjes van ons en doorgaan met de blog.......Fantastisch
  7. Ron en Eveline:
    26 januari 2020
    Hoi Nathalie en Eric,
    Stuur even een mailtje met jullie vragen naar ons:[email protected]
    Groetjes!!
  8. Hélène:
    27 januari 2020
    Wat een mooi en boeiend verslag. Ook erg interessant is het om te lezen de geschiedenis van de zijde route en ook over Turkije zelf.
    Alvast weer een goede reis.
  9. Nicoline:
    28 januari 2020
    Wat een heerlijke verslagen, Eefje! Echt meegenieten zo! Liefs