Week 5: La bella vita

Dag 29 0 kilometer, de dag begint bewolkt maar wordt uiteindelijk heel zonnig. Provincie Ligurie.

Met de boot naar Cinque Terre, de vijf dorpjes langs de Ligurische kust; Monterosso al Mare, Vernazza, Corniglia, Manarola, Riomaggiore. Het gebied is moeilijk bereikbaar met de auto langs de steile kust. Er loopt een wandelpad dat de vijf dorpjes met elkaar verbindt en ook kan je met de trein deze pittoreske dorpen bezoeken. 

Wij stappen uit de boot bij Manarola, dit is ook het oudste dorp. Het werd gesticht in de 12e Eeuw. Met Anja ben ik eens een weekje geweest in dit dorp in een huisje hoog op de berg van vrienden van haar. Ik wil Ron laten zien hoe je via een steil pad in dit voormalig wijnopslaghuisje kan komen. En passant show ik hem waar ik op een  avond van de berg ben gestapt en hangend in de bossage nog met de schaal voor de gastvrouw hoog boven het hoofd en Anja mij eruit moest trekken. Ook heb ik de deur van de slaapkamer laten zien waar in de nacht mannenvoeten voor de deur schuifelde totdat Anja, de held, de deur openrukte en daar een schuifelende wijnzak aantrof. Over die week kan ik een boek schrijven, maar dat is dus een ander verhaal. 

Bij Portovenere, wat eigenlijk het 6de dorp is en heel erg mooi, gaan we ook aan “land”. Hier lunchen we bij een heerlijk tentje uitkijkend op zee waarbij we een karafje witte wijn bestellen en er een straatmuzikant op zijn viool de Italiaanse liedjes gaat spelen die we net allemaal willen horen en we zeggen “ nooit meer naar huis”. Zo ziet geluk eruit. 

Dag 30 Van Moneglia naar Marina di Massa 81 kilometer. Onderdeel van de Apennijnen. 

Ron zegt we moeten vandaag wel wat klimmen, 15 kilometer in totaal. Normaal gesproken gebruiken we de ondersteuning in de ochtend niet en gebruiken meestal de lichtste, Eco, stand voor de rest van de dag. Vandaag trakteren we onszelf op de 2de en 3de stand, smart en sport en meer smaken hebben we niet. Het is een klim van 615 meter hoogteverschil. Wanneer er veel wielrenners in de buurt zijn is dit een veeg teken. Op hun fietsjes van Carbon, aerodynamisch helm, dunne figuurtjes met getrainde benen in gestroomlijnde pakken met alleen een banaan in hun achterzak en een bidon of twee, die dan ook enorme duimen opsteken dan weet je het wel; het wordt een serieuze klimpartij. Deze heeft ook nog een naam; de Passo Bracco. Rustig aan gaan we naar boven, vooral ik pauzeer regelmatig en hang dan amechtig over mijn stuur behalve wanneer er een wielrenner voorbij rijdt dan doe ik alsof ik iets dringends zoek in mijn stuurtas. Ik moet zeggen we hebben het overleefd en de rest van de dag is een beloning, een rustige fietsdag over een prima fietspad langs de kust. Er zijn heel wat campings maar bij de eerste vangen we bot. De tweede heeft een bordje complet hangen maar ik ga met de fiets en mijn zeer vermoeide hoofd toch even vragen aan die aardige receptionist. Hij zoekt in zijn papieren en heeft toch nog een plek vrij. Het blijkt een Italiaanse familiecamping. Het is er heerlijk rommelig, veel kinderen, veel electriciteitsdraden kriskras door de camping en wanneer het etenstijd is gaan alle bbq’s aan, we zien iemand met de elektrische ventilator de kolen opstoken. Het strand is aan de overkant en er is een heel klein stukje bewaard voor het gratis strand, de rest is voor de stoeltjes waar de helft van leeg is en ....nee ik ga er niet weer over uitweiden.

Het campingleven is vaak heel simpel. We zetten de tent op in ongeveer 15 minuten, Ron zorgt daarna voor alles wat aan het zuurstof moet en ik pomp de krakende matjes en kussens op en maak het gezellig met de lakenzak en deken. We gaan douchen en spoelen de broekjes uit en gaan iets lekkers drinken. In Italië is dat toch wel aperol Spritz. We eten regelmatig buiten de tent en soms maak ik iets. We gaan redelijk vroeg naar bed. Nu heb ik een matje die in de tweede week al lek was kunnen plakken en heeft het daarna gewoon gedaan. Alleen nu loopt hij leeg gedurende de nacht en lig ik bij het wakker worden op de bodem. Het lek nog niet kunnen vinden maar het scheelt in de ochtend wel weer met leeg laten lopen en in het zakje stoppen.

Dag 31 Van Marina di Massa naar Fornoli. Naar Pisa 55 km en daarna 38 naar Fornoli. Totaal 93. Provincie Toscane. 

In de nacht regent het en moeten we de tent nat en vies inpakken. Ron is door zijn rug gegaan en we slaan bij de apotheek wat verdovende middelen in. Zeker 25 kilometer aan boulevard fietsen we, het ene restaurant nog mooier dan het andere. Hierna krijgen we een mooi natuurgebied alleen begaanbaar per fiets of te voet. Het is 55 kilometer naar Pisa waar we natuurlijk de toren gaan tegenhouden en na deze inspanning dringend moeten lunchen. 

Pisa zou ons verste stip zijn voordat we het rondje terug maken, maar we hebben besloten dat Florence niet kan ontbreken en rijden verder die richting op. Prachtige tocht door Toscane met de wind in onze rug. De camping ligt mooi op een heuvel en we eten er terwijl een zangeres echt goed zingt. 

Dag 32 Fornoli naar Florence 63 kilometer

Gedurende de dag hebben we twee behoorlijke klimmen en veel kleine zandweggetjes door olijfgaarden terwijl je denkt dat je verdwaald bent kom je toch weer in de bewoonde wereld uit. Fietsen op weg naar de camping door Florence, of Firenze zoals ze hier zeggen, is toch de mooiste manier om een stad binnen te komen. We proeven meteen de sfeer en vergapen ons aan al dat moois uit de Renesaince tijd, het is een groot openlucht museum. De camping ligt een paar kilometer buiten de stad en is er een van alle gemakken voorzien, supermarkt, zwembad, restaurant en niet te vergeten de bar met happy hour (2=1)voor aperol spritz.

Vaak zijn wij de oudsten op het gedeelte van de kleine tentjes, we vergeten het nog wel eens maar wanneer wij aan de praat raken met een leuk Hollands stel begrijpen wij dat zij de leeftijd hebben van onze kids. Ze willen alles weten over het fietsen, want dat is toch wel een droom voor hen. 

Dag 33 dag 0 kilometer fietsen

Gaan met de shuttle bus naar Florence om alles te bezichtigen van buiten. Op onze reis van 8 maanden hebben we zoveel musea, opgravingen, stadjes, kerkjes gezien dat we nu mogen genieten van alleen het rondslenteren. 

Dag 34 van Florence naar het meer van Suviana 77 kilometer Het is 24 graden en grotendeels bewolkt. We zitten in de provincie Emilia-Romagna

Het is een heerlijke tocht wat vele kilometers lang rijdt langs de River de Arno.

Volgens Komoot krijgen we vandaag een stijging gedurende 14 kilometer. Ik denk nog dat dit dan wel meevalt, dat de stijging verdeelt is over die lengte maar niets is minder waar. Het is ook nog eens zo dat we wielrenners langs de voet van de berg tegenkomen maar niet op de weg naar de top. Ik denk dat het zelfs voor hun een berg te hoog is. Ook geen scooters komen we tegen. Het is niet leuk meer. Ron gaat nog best wel aardig in zijn laagste verzet, maar mij lukt het niet om mijn ademhalig te reguleren. Ron staat stategisch bij elke echt te stijle klim te wachten om mijn fiets te helpen omhoog te duwen. Het blijkt dat we soms wel 19 % stijgen. Dan begin ik een discussie waarom we niet doorgereden zijn naar Rome, klein makkelijk stuk vanaf Florence en dan nog verder Italië in en dan wanneer het tijd is terug te gaan met de bus/trein naar huis. Dit is een belachelijke pas en dan moeten we nog de Alpen over en gaan ook alweer richting huis. Afijn je snapt, niet de leukste ingrediënten  voor de volgende kilometers. Maar ik heb er de pest in. Eindelijk wordt de daling ingezet, hebben we toch nog een steile klim van 5 kilometer. We strijken neer bij het eerstvolgende terras en vragen naar een camping. Blijkt dit ook een camping te zijn en aan het meer. Wij slaan onze tent op, komen aan de praat met een jong stel die met een buscamper toeren, krijgen een drankje en zeer verbaasde reacties op onze klim die zij met de auto gedaan hebben. 

Hadden we het kunnen vermijden? Ja dan hadden we via de doorgaande weg kunnen fietsen lang niet zo mooi, zegt Ron. Nou met het snot voor de ogen zie je toch de omgeving niet. Dan had ik nu in het blog kunnen schrijven dat het zo makkelijk gaat, we steeds sterker worden, het heel gezellig is samen en dat de route misschien wat minder inspirerend was maar dat ik blaak van fietsvertrouwen. . 

Dag 35 van Suviana naar Camposanto 111 kilometer  26 graden

De natuur is hier ruiger in de provincie Emilia-Romagna waar we doorheen fietsen, minder liefelijk dan Toscane met zijn lange cipressen. 

Komoot laat ons fietsen over de Eurovelo 7 fietsroute, ciclovia del sole. Dit fietspad loopt van de Noordkaap naar Malta. Altijd nog een leuk idee?! Het heeft om de zoveel kilometers een keurig verzorgd rustpunt waar gereedschap en een fietspomp voorradig is. 

Na Bologna merken we op dat er geen bergen meer zijn, we zitten in de Po vlakte. 

Er is geen camping in de buurt, we besluiten bij een rustpunt te gaan slapen. Het heeft tenslotte stroom, water en een overkapping met grote picnictafels. We zouden de tent kunnen opzetten op het veldje en anders op de banken kunnen slapen. Op een gegeven moment komt er een man langs die een drietal apparaten aan de stroompunten legt, hij heeft een bouwzeil onder zijn snelbinders. Zou hij ook blijven slapen? Vervolgens komen mannen de pomp repareren omdat hij lekt. Het wordt zo wel heel druk en na even googelen ziet Ron een Agriturismo in de buurt misschien toch wel beter om daar ons moede lijf neer te leggen ipv op de houten bankjes. We worden misschien toch wel te oud daarvoor. 

Het Agriturismo heeft een heerlijke tuin en nog heerlijker eten en we laten ons verwennen met ravioli met pompoen en een karafje Lambrusco uit de streek. 

Dag 36 van Camposanto naar Verona 96 kilometer Zeer warm.

Eerst fietsen we verder over de Eurovelo route en later ook een stuk over de doorgaande weg. We willen een beetje bijtijds in Verona zijn. De camping ligt prachtig op een heuvel uitkijkend over de stad. Deze camping is zoals wij vinden dat hij moet zijn met zijn diverse zitjes, mooi aangelegde terrassen, binnenplaatsjes en overal plekken waar je kan koken. 

Wij staan prachtig onder een dak van de druivenrank.

Via een hek aan de achterzijde van de camping komen we uit in de stad en lopen direct naar de Arena op te kijken of er nog kaartjes zijn voor de opera Nabucco van die avond. Gelukt! We zitten vanavond met onze nieuwe schoenen (dresscode geen slippers) gekocht bij de Zara in de Arena op een mooie plek voor de bühne. 
 

Deze week 521 kilometer gefietst en maakt het 2424 kilometer in totaal. 

Bedankt voor het meereizen!!!

Zorg goed voor elkaar!