De gelukkigste mensen ter wereld

Noorwegen hebben we verlaten via een kleine grensovergang naar Zweden. Niet vanwege smokkelwaar maar omdat we nu toch wel eens echt elanden wilde spotten. We reden over een D weg met kuilen, er was geen verkeer en er stonden overal waarschuwingsborden voor elanden dus ja wij turen en turen om ze te spotten. Nu zijn we al dagen verder en nog steeds geen eland gezien. Jaren geleden waren we met vrienden en onze gezinnen op vlotavontuur in Zweden en toen hebben we een elandsafari onder begeleiding van een gids gelopen. Op een gegeven moment wees de gids ons op een eland die heel ver weg opeens onbeweeglijk daar stond. Volgens ons was het een billboard die ze omhoog lieten komen voor de goedgelovigen toeristen.

Ondertussen geloven wij dat we eerder een trol tegenkomen dan een eland…

We hebben nu ongeveer 4200 kilometer gereden in 4 weken. Noorwegen vonden we heel mooi, zo ruig. Noren spreken prima Engels wanneer je ze iets vraagt. Finnen lijken makkelijker aanspreekbaar, sneller in contact. Zeggen ook echt Hej als je ze passeert. Boodschappen doen en bezienswaardigheden lezen is in Finland nog wel een uitdaging. Waar je in het Deens, Zweeds, Noors nog wel zo'n beetje begrijpt wat er staat is dit in het Fins abacadabra voor ons. Er is valt geen touw aan vast te knopen. Gelukkig willen de Finnen het prima uitleggen. 

Hoe gaat dat leven in een camper? Nou het is als stijldansen, wanneer de een naar voren gaat moet de ander naar achter. En wanneer je niet goed op elkaar bent ingespeeld ga je op elkaars tenen staan. In de ochtend staat Ron het eerst op en gaat dan douchen in de camper, daarna ga ik douchen en gaat Ron zich aankleden. Ik kom uit de douche en kleed mij aan en Ron maakt de douche droog. Ondertussen maak ik het bed op en ga koffie zetten terwijl Ron de tafel dekt en ik de yoghurt en muesli neerzet. Ja, we kunnen(meestal) goed dansen samen.

Het liefst staan we vrij in de natuur, stroom en water hebben we genoeg. We zoeken een plekje op het moment dat we geen zin meer hebben om te rijden. Het liefst een plekje aan een meer, zee, bij een jachthaven. Tja, daar worden we toch het gelukkigst van. Onderweg zetten we ook altijd de auto neer voor een kopje koffie en voor de lunch op een leuke plek.  Nu was het een aantal dagen geen mooi weer, dus die gebruikte we als lange reisdagen en dat is prima. Het nadeel is dat je dan ook weinig tot niemand tegenkomt en je veel binnen zit.  Een beetje ander menselijk contact is dan toch wel fijn. Dus werd het tijd om weer eens op een betaalde camperplaats te gaan staan, zodat je medereizigers tegenkomt.  Al is het niet meer dan een praatje prut je spreekt toch even iemand anders.  We streken neer bij een klein jachthaventje met een gemeenschappelijke keuken, douches, een wasmachine en een droogkast (heel handig heb ik ondervonden). Met de beheerder in gesprek over Europa, hij was in diverse landen geweest maar nog niet in Nederland. Daar wilde hij graag in de winter naar toe zodat hij kan zien hoe de mensen naar hun werk en school schaatsen over de kanalen. We konden het niet over ons hart krijgen hem uit deze droom te helpen haha (er circuleerde een aantal jaar geleden zo’n gemanipuleerd filmpje op internet).

Buiten het rijden ondernemen we dagelijks iets. Wandelen naar een mijn, roeien en dan blauwe bessen plukken, vissen, de stad in en bijzondere borden vinden zoals die van het ministry of silly walks.  

Donderdag 29 augustus rijden we Suomi, oftewel Finland, in. De dag ervoor hebben we bij Ikea gestaan in Haparanda Zweden en Zweedse balletjes gegeten. Toch nog maar wat onontbeerlijke spullen gekocht zoals die handige afsluitbare zakjes, tja je zou ze maar niet bij je hebben. Haparanda en Tornio (Finland) zijn de grensplaatsen. We hebben ons best gedaan om wat leuks te ontdekken in deze plaatsen maar zijn afgehaakt en hebben voor het eerst tv gekeken. Buffetje gemaakt en heerlijk op bed met kussentje in de rug begonnen aan LaCasa de Papel.

Finland het land van de duizend meren en het land wat op de eerste plaats staat van de meest gelukkige mensen! We rijden naar Rovaniemi om de kerstman te zien maar vooral om op de noordpoolcirkel te staan. Boven deze cirkel ligt het gebied waar de zon gedurende een aantal nachten niet onder gaat, de middernachtzon en ook voor minstens een dag in de winter niet opkomt.  

In de avond staan we bij een jachthaven en kunnen we heerlijk buiten eten (heerlijk slaat op zowel het weer als op de maaltijd, ja!). We facetimen met de jongens. Simon en Cheyen komen naar Krakau half oktober en Leon komt half september naar Helsinki, vliegtickets zijn geboekt!

De tweede dag rijden we richting Russische grens, hier willen we rustig naar beneden zakken om ons wensenlijst af te strepen. Onderweg zien we opeens een rendier staan, we stoppen zo snel we kunnen maar helaas niet meer te zien. Een paar kilometer verderop weer een rendier en zelfs meerdere. We maken een foto vanuit de camper en kunnen ons geluk niet op.

Wat blijkt er zijn veel rendieren die vandaag langs de weg grazen en zelfs de weg op lopen, wat een mooie beesten zijn het. Het gewei is begroeid met haar, in de zomer zijn ze in de rui en is ook het haar op het gewei uitgevallen. Nu is er dus weer begroeiing en dat staat prachtig. Op goed geluk gaan we van de weg af en belanden bij een skigebied. Hier staan diverse hikes aangegeven. Eerst maar even koffie bij het tentje daar en een praatje maken met de beheerder over het noorderlicht, want dat staat nog hoog op ons verlanglijst. Het is mogelijk in deze tijd van het jaar, je moet echter wel geduld en geluk hebben. We besluiten hier ons kamp op te slaan en een wandeling te maken. Er is een mooie hut met vuurplaats en bbq roosters en zetten onze auto er vlakbij. Ondertussen komen doodleuk een aantal rendieren voorbij, ze lopen zo langs ons. Wow! En ze strijken neer vlak voor onze auto en blijven daar een uurtje liggen, we kunnen ze goed bekijken.

Ron gaat een goed vuur maken en ik leg het vlees in de marinade. Dat je alle tijd van de wereld hebt om zo aan te rommelen, wat een geluk.

Onze volgende stop is het Oulanka Nationaal Park. Hier maken we een mooie hike. Wat ons opvalt is dat alles Finland zo verzorgd is, goede wegen, alles netjes aangelegd. Bij zo'n wandeling zijn op de plekken dat je eventueel zou kunnen uitglijden hekjes gemaakt en waar het drassig kan zijn keurige vlonders neergelegd. Het is allemaal erg gecultiveerd (iets te naar mijn smaak). Er zijn overal in Finland mooie grillplekken, vaak aan het water. Daar ligt hout, daar staat een hakblok en er hangt netjes een hakbijl naast. Er zijn tangen voorhanden en wat nou zo mooi is, het hangt er ook echt en het blijft daar ook hangen. Moet je in Nederland eens mee komen...De Finse overheid is goed in het voorzien van deze mogelijkheden en de Finnen gaan er met respect mee om. 

De volgende dag hebben we een kano gehuurd en getooid met een knapzak met caesar salade, brood en wijn worden we door de verhuurder afgezet en 24 kilometer stroomafwaarts weer opgehaald. We boffen met de temperatuur van 21 graden, al laat de zon zich niet veel zien. Het is prachtig en zeer verlaten. Wat een rust, soms zelfs oorverdovende stilte wanneer we de peddels even laten rusten. Geen dier te horen, zelf geen vogels. Nu blijken de vogels al naar het zuiden te zijn vertrokken! 

Het volgende park is Hossa, hier willen we de rotstekeningen Värikallio bekijken die zo'n 4000 jaar geleden zijn gemaakt en in 1977 zijn ontdekt. Hiervoor moeten we een wandeling maken van 8 kilometer. De rotstekeningen zijn niet uitgehouwen maar alleen geschilderd met ijzerhoudende klei en bloed. In eerste instantie zie je alleen wat kleuren maar wanneer je beter kijkt zie je poppetjes die een driehoekig hoofd hebben en elanden als koppoters.  In totaal zijn het 61 mensen en dieren. Deze tekeningen zijn de oudste en een van de meest uitgebreide prehistorische rotstekeningen in Finland.

We reizen nog even verder door dit mooie land, volgende keer gaan we op "Berenjacht". Ja Finland heeft 5,503 miljoen de gelukkigste inwoners plus 2 toeristen!!!!

“Hoe wijder de blik, hoe geringer onze zorgen”