Boedapest

Het is koud maar droog en er komt een zonnetje door wanneer we de eerste dag door Boedapest lopen. Pest en Boeda zijn door bruggen met elkaar verbonden en sinds 1873 samengevoegd in Boedapest. De hoofdstad heeft 1,7 miljoen inwoners en je merkt echt dat je in de grote stad bent. Over de prachtige kettingbrug lopen wij naar het deel wat een heel gewild deel is en 2x zoveel kost om er een woning te bemachtigen, Boeda. Daarentegen gebeurt het wel in Pest, daar zijn de meeste musea, barretjes en restaurants. Aan de Boeda kant heb je o.a. de burcht van Boeda, dit koninklijk paleis stamt uit de 13e eeuw en is nu museum en bibliotheek, het 14 meter hoge vrijheidsbeeld en de Matthiaskerk. Ook vind je hier het pas 100 jaar oude Vissersbastion, met 7 torentjes die de 7 Hongaarse stammen representeren. Vanaf hier heb je een spectaculair uitzicht over Pest. We maken mooie foto’s en ook een video van de Pestkant.

De Pestkant heeft de grote markthal en is een bezoek waard vanwege zijn architectuur. Binnen zijn streekproducten te vinden zoals de paprika’s (pepertjes) het belangrijkste kruid van de Hongaarse keuken. Bij de diverse Hongaarse restaurantjes kan je de nationale gerechten proeven. Verder kan je hier je slag slaan voor souvenirtjes voor thuis. Nu kan er in ons huisje niets meer bij, dat maakt het kiezen makkelijk; niets dus. 

Het parlementsgebouw ligt aan de Donau aan de Pestkant en is een zeer fraai monument in neogotische stijl, lengte is 268meter en de breedte is 118 meter. Ook in Pest is het opera gebouw zeer de moeite waard, jammer voor ons staat het in de steigers en is er geen programma In dit mooie gebouw.

Op het moment dat we het Margaretha eiland opwandelen horen we nog net de laatste noten van de muzikale fontein en zien zijn laatste oprispingen. Het moet heel mooi zijn om de hele show te zien. De Jugendstil watertoren op dit eiland is een plaatje. Het is die dag wat regenachtig en er zijn niet veel mensen in het park, we kunnen ons voorstellen dat het met mooi weer een stuk levendiger is wanneer de terrassen en parkbankjes vol zitten. 

In de avond wonen we in de St Stephen’s basiliek een concert bij, net de laatste kaarten kunnen bemachtigen. Prachtig koor en dito akoestiek in een mooie setting. Het is genieten. 

Met een free Guide Tour lopen we door de voormalige joodse wijk in Boedapest, daar staat de op een na grootste synagoog ter wereld, de grootste staat in NY. Het is een zeer speciaal ingerichte snoge gebouwd eind 19de eeuw in Moorse stijl in opdracht van de liberale joodse gemeente. Vanbinnen heeft het katholieke elementen, zo is er een orgel, de bima staat voorin en zijn er twee kansels. 

Achter de synagoge in de tuin staat een aangrijpend monument, de Levensboom, een omgekeerde menora met 4000 blaadjes met daarop de namen van de 600.000 in WOII vermoorde Hongaarse joden. De gids windt er geen doekjes om, het is haar volk die de Duitsers heeft binnengehaald als bondgenoot. 

De gids wijst ons op de stolpersteine-struikelstenen- op de stoep voor een huis. Hierop staan de naam, geboortedatum van wie hier woonde en wanneer en waar vermoord zover dat bekend is. Ook in Nederland kennen we deze struikelstenen. 

Aan de Donau bevindt zich een monument ter herinnering aan de slachtoffers van de Pijlkruisers, de Hongaarse nazi’s. Over een lengte van 40 meter staan 60 paar schoenen. De joden werden gedwongen om hun schoenen uit te trekken en vervolgens op de rand te gaan staan waarna ze gefusilleerd werden. 

Om dit te laten bezinken ploffen we neer in 1 van de ruïnebars van de stad, de bekendste is wel Szimpla voor een drankje of meer. 

Verder strijken we neer in St Andreas rooftopbar voor een prachtig uitzicht, gaan naar de aquariumbar op het Elisabethplein (genoemd naar keizerin Sisi) waar ook het reuzenrad staat en ga ik eindelijk naar de kapper voor een verf en knipbeurt. Al doet mijn eigen kapper het beter, (hij leest mee ;-) ben ik best tevreden.

Drie volle dagen hebben we door Boedapest gezworven en zo ongeveer weer de blaren op onze voeten gelopen, nu is het tijd voor een rustdag en waar kunnen we dat beter doen dan in één van de vele thermale badhuizen. We kiezen voor Széchenyi Spa, op de binnenplaats van dit oude kuuroord zijn twee grote baden en binnen zijn diverse sauna’s en pools. Een beetje vergane glorie maar het blijft prachtig vooral wanneer het donker wordt en de oude lantaarns aangaan. 

Toeristen van over de hele wereld zien we hier, ieder in zijn eigen badmode. Mens wat ben je mooi!

We zien veel tatoeages, plakplaatjes noemt Ron ze (misschien denkt hij wel dat je ze er weer van af kan borstelen). We kunnen eens goed bekijken wat wij gaan nemen als we 60 worden, wordt het Bob Dylan, Che, vlinders, bloemenmotieven, tribals, Chinese draken, tijgers of gaan we voor de doodshoofden op de knieën? Gelukkig hebben we nog alle tijd om te kiezen 😊

We verlaten Boedapest om verder Hongarije in te gaan, we hebben via de camperapp een leuk plekje aan de Donau gezien 150 km verder. Ron zet Truus onze navi aan op vermijden van autosnelwegen en we tuffen over het platteland. We komen door een dorpje waar worsten hangen aan de daklijsten van huizen, of… na dit beter bestudeerd te hebben zien we dat het netten zijn met paprika’s (pepers) die te drogen hangen. 

Na een uur of 2 rijden zegt Truus: “sla over 500 meter rechtsaf en ga de veerboot op”. He? Dat had ze best wat eerder mogen vertellen, maar goed het is wel leuk met de pont over. “Ga de veerboot op”, zegt Truus. Ja hoor eens we zien in geen velden of wegen een veerboot en het ziet er ook niet naar uit dat er hier ooit een veerboot gaat komen….

Een uur later zijn we dan op onze bestemming en zien dat we precies aan de overkant staan! 

Bedankt weer voor het “meerijden”. Waar het volgende verhaal vandaan komt weten we nog niet precies, we hebben nog geen vastomlijnd plan.

“wie zijn eigen weg gaat kan door niemand worden ingehaald”