Ahoj, Ahojtjes, Dobrý den, Dobré, Bre, Dobre!

30 oktober 2019 - Prosiek, Slowakije

De laatste dag in Polen lopen we in het Tatry gebergte een beroemde hike, de Morskie Oko trail. Je kan met paard en wagen naar boven, maar wij gaan met de benenwagen. Toch tijdens de 2 uur durende wandeling steil naar boven heeft Ron mij moeten tegenhouden anders was ik aan een voorbij rijdende paardenstaart gaan hangen, pff pittig vond ik het. En Ron loopt als een hinde ondanks zijn rugpijn of dankzij het roze pilletje. Boven kom je aan bij een groot meer, hier stoppen de meeste wandelaars maar wij gaan nog naar het tweede meer voor het uitzicht, een wandeling van een half uur. Helaas geen heldere lucht maar ik kan mij voorstellen dat het echt spectaculair moet zijn met de zon erop. Daarna is het dan nog alleen maar naar beneden lopen over een asfalt weg, beetje saai en we doen een wedstrijdje om zoveel mogelijk mensen in te halen. We kunnen geen pap meer zeggen als we bij onze basecamp zijn.  

Morskie OkoMorskie OkoMorskie Oko
Toch besluiten we om na een uurtje weer door te rijden naar de andere kant van het Tatry gebergte in Slowakije, daar heet hetzelfde gebergte Tatra, maar eerst nog “even” het tolkastje inleveren. Het kost tijd en kilometers voordat we vinden waar dat kan. Zo dat is afgevinkt. We rijden alweer enige kilometers in Slowakije als we bedenken dat we misschien ook hier tol moeten betalen, we zijn lekker bezig;-) en moeten weer terug rijden naar de grens om het te regelen. 

Wij vinden Polen een mooi en verzorgd land. Mooie dorpjes met leuke huizen, keurig aangelegde tuinen en een weids landschap. Het is ook een land wat behoorlijk te lijden heeft gehad van de Russen, nazi Duitsland en het rode leger. Na massale protesten tegen het communisme won Lech Walesa (Nobelprijswinnaar van de vrede) in 1989 de eerste vrije verkiezingen. De munteenheid is Zloty. 

Slowakije behoorde eeuwenlang tot Hongarije. Gedurende de 20ste eeuw vormde het één geheel met Tsjechië onder de naam Tsjecho-Slowakije. Sinds de val van de Sovjet-Unie werd Slowakije op 1 januari 1993 zelfstandig. Wij betalen hier weer met euro’s. 

In het donker rijden we Slowakije binnen en de volgende ochtend zijn we blij verrast over wat we zien. Met zijn glooiende sappige groene heuvels doet het ons denken aan het land van de Teletubbies en verwachten we elk moment Tinky Winky, Po of een van de andere figuren tegen te komen. Wat is het leuk om te zien hoe groepjes mensen en hele gezinnen gaan wandelen, de allerkleinsten in een draagzak. Het is een echt out-door land met al zijn verschillende hikes. Wij vinden het meteen een prachtig land en voelend ons er welkom. Jong en oud begroet je met Ahoj, Ahojtjes, Dobrý den, Dobré, Bre, Dobre en wij groeten uitbundig terug. 
We ontmoeten een Israëlisch stel waar we een tijd mee oplopen en een paar gezellige uurtjes bij de basecamp mee doorbrengen. 

Wandeling Herfstwandeling

Israëlisch gezelschap in Slowakije

Het is mooi weer, zo’n 21 graden en we verblijven 3 dagen bij een natuurlijk thermenbad in Kupalisko Kalameny van ongeveer 26 graden. De vrouw die het parkeergeld int (€3) is een waar schouwspel met haar grote armgebaren en luide stem. We hebben deze dagen een goed contact met haar gekregen, onze gemeenschappelijke taal is mime. Het zonnetje schijnt lekker en we kunnen rustig wat uurtjes in het zwavelbad doorbrengen. Ook maken we een wandeling naar de ruïne van een kasteel. 

ZwavelbadUitzichtUitzicht vanaf het kasteel

Verder pakken we klussen aan. Ron kit wat randen dicht,  smeert vloeibaar rubber op het dak, vervangt alle waterfilters. De pomp van de kachel lekt diesel en die moet eruit en vervangen. Een aardige Slowaak, die een beetje Duits spreekt en ook met zijn camper op het terrein staat komt kijken en belt voor ons naar garages die zo’n pomp zouden kunnen hebben. Adres wordt opgescheven en maandag gaan we ervoor op pad. Ron is lekker aan de klus dus en ik maak ons huisje van onder tot boven schoon. 

KlussenKlussen

Op maandag willen we vertrekken echter onze basecamp wil niet starten. Ron snapt al snel wat er aan de hand is, er zit lucht in de leiding omdat de pomp eruit is, maar kan dit niet zelf verhelpen. Dan maar de ANWB wegenwacht bellen voor hulp en zo ben je wat uren verder wanneer een bergingsbedrijf je komt halen om naar de garage te brengen. Dan zit je toch wel met klamme handjes in de bergingsauto terwijl je huis erachter hangt. Bij de Iveco garage Procar worden we opgewacht door het enige Engels sprekend personeelslid Michal Muzik. Hij zal onze steun en toeverlaat zijn in het contact met de garage. De monteurs zijn al naar huis, dus we blijven die nacht daar slapen. We eten een verrassend lekkere en goedkope pizza in het nabijgelegen winkelcentrum. De volgende dag is het een fluitje van een cent en loopt de basecamp in een minuut. De pomp die besteld is en per expres verzonden blijkt niet de juiste te zijn, hij wordt weer zonder kosten voor ons teruggestuurd. Tjonge wat een service. Ron belt met de importeur van de kachel in Nederland en die stuurt meteen het onderdeel op. In afwachting daarop trekken we er weer op uit. 

SlepenStartenProcar

Onze jongste zoon Leon vertelt over een trekking die hij gedaan heeft in de hoge Tatra vanaf Stary Smokovec. Daar zijn de laatste sherpa’s van Europa te vinden en stuurt een filmpje mee van 3 op reis over de dragers in dit gebied. Er is een hoop te doen in Stary Smokovec, het is een uitgebreid wandelgebied en skigebied op 1000 meter hoogte. Wij kiezen ervoor om naar de hoogste hut van dat gebied te lopen, Téryho Chata op 2015 meter en daar te overnachten. Onderweg zijn er diverse hutten waar je wat kan drinken en eten en even uitrusten, zoals de Zamkovskeho Chata op 1475 meter waar we Kapustnica, Slowaakse zuurkoolsoep, eten. We boffen met het weer, stralende zon en we lopen heerlijk in ons T-shirt. 

Chata Zamkovskeho en zijn geschiedenis

Het is een adembenemende wandeling figuurlijk en ook letterlijk, want het laatste uur gaat wel heel erg steil omhoog. Geen geplaveid weggetje maar een pad met grote keien die al onze aandacht opeist en ernaast gaapt de diepte. Zie je onze hut daarboven liggen, nog erg ver weg toch?

Vanaf Zamkovskeho naar Teryho

We komen de dragers tegen die hier de hutten bevoorraden, zij lopen met vracht van wel 60-80 kilo!

SherpaSherpa

Na 4,5 uur lopen komen we aan bij onze berghut op 2015 meter De eigenaar laat ons onze kamer zien, er staan 6 stapelbedden helemaal voor ons alleen, of er moeten nog mensen onverwachts binnenvallen. En je raadt het vast al, nog geen 10 minuten later komt er een Duits gezin binnen met 5 personen, even later een Slowaaks stel en het eindigt ermee dat we met zijn 11en liggen. Tja na een doorwaakte nacht waarin er complete bossen zijn omgezaagd zeggen we tegen elkaar dat we hiervoor te oud zijn….

Chata TeryhoTéryho ChataTéryho Chata

Hut

We eten in de hut het nationale gerecht Gulas en drinken daarbij als tip van Leon; Tatra tea Nou dat is sterk spul kan ik je vertellen. 

Tatra tea

Na het ontbijt lopen we om 8.30 al de berg af, met prachtig uitzicht en nog steeds prachtig weer en wildlife op ons pad! 

Vos op ons pad

Volgende bestemming is camping Bystrina waar we op een glooiende heuvel staan met uitzicht op het Tatra gebergte en nog steeds mooi weer 19-21 graden tot een uurtje of 5pm, daarna koelt het af. Hier nemen we een paar dagen vakantie. Doen meerdere wassen, verzorgen huid, haar, voeten, baard (Ron :), maken schoon en zetten overal koffie neer, huh koffie? Ja na 2 weken van rondrijden in een dieselwalm en alles geprobeerd te hebben om ervan af te komen vind ik op internet de tip; zet een bak met koffie neer. Het werkt, de diesellucht is bijna verleden tijd.

Camping Bystrina

De grotten van Demanovska Jaskyna Slobody, ook wel Cave of Liberty genoemd,  zijn op een uurtje loopafstand van ons plekje. Deze grotten zitten vol met stalactieten en stalagmieten. Hier ga je doorheen met een gids en wat we begrepen uit zijn Slowaaks was niet veel, indrukwekkend was het wel. 

StalactietStalagmietGrotten Jaskyna Slobody

Je zou denken dat we van dat wandelen een enorm afgeslankte vorm van onszelf geworden zijn, niets is minder waar. Ron dijt uit naar voren en ik naar alle kanten behalve de goede. Nog even en we kunnen niet meer uit (of in) onze basecamp. Zou het liggen aan de uitgebreide borrel dagelijks of aan de zelfgebakken cakes? Afijn, noodplan treedt in werking, wij gaan aan de lijn door 16 uur te vasten en  8 uur te eten. Tip van mijn vriendin die niet te dik is maar het blijkt goed te zijn voor je lijf en bloedsuiker, afvallen is bijvangst. Nou wij gaan voor de hoofdvangst, gezond en veeeel kilo’s lichter. We houden jullie op de hoogte! 

Dan breekt de dag aan dat de nieuwe pomp gearriveerd is bij de Iveco garage, dat is fijn want het was die nacht erg koud zo’ n 0 graden brrrrr. Er wordt voor ons weer tijd vrij gemaakt om de pomp te installeren. De pomp is geïnstalleerd maar de kachel doet het niet. Het is een domper. Ook Michal die enorm zijn best doet om ons te helpen vindt het heel vervelend en we hoeven niets te betalen. We rijden naar de camping waar we eerder stonden. Ron appt met de dealer van Dickinson, Gerwin van Olst en overlegt. Op zijn aanraden haalt Ron de caberateur uit elkaar en maakt diverse onderdelen schoon. Gerwin  begeleidt ons met veel geduld in het proces en legt alles uit in Jip en Janneke taal met ondersteuning van foto’s. En jawel het lukt Ron om hem aan de praat te krijgen!!! 

Ons kacheltje snort tevreden en dat zijn wij ook

Kachel snort

Bedankt Michal Muzik van Procar en bedankt Gerwin van Olst van GBT Europe BV uit Westbroek. 
Wat zijn we fijn geholpen! 

Onze laatste hike in Slowakije is een stoere, via ladders, touwen en rivierbedding komen we weer thuis in onze basecamp en steken blij de kachel aan. Het wordt deze avond  -7 en wat  is er dan gezelliger als dansende vlammetjes en kaasfondue. 

Prosiecka Dolina national parkKaasfondue

“ thuis is waar de kachel brandt” 

Morgen op naar Hongarije 

Foto’s

23 Reacties

  1. Judith:
    30 oktober 2019
    Zó leuk om alles te lezen!!
    Jullie verdienen een Vierdaagse kruisje voor al de wandelingen, hike-tochten en beklimmingen!!
    Succes met vasten, klinkt als een goede tip.
    Veel liefs vanuit het Brabantse!
    Wij hebben ook het gevoel om op vakantie te zijn, maar dan in onze nieuwe woonomgeving!!
    We genieten en zijn al aardig op orde.
    Kus, Ray en Juut 😘
  2. Ron en Eveline:
    31 oktober 2019
    Haha nou iedereen hier loopt verdient het! Zo n sportief land.
    Fijn dat jullie het naar je zin hebben op het Brabantse land, daar brandt altijd nog licht volgens Guus! Geniet ervan, liefs Ron&Eef
  3. Anne:
    30 oktober 2019
    Ahojtjes! alweer zo'n heerlijk reisverhaal van jullie.
    Geen zelfgebakken cake buiten laten staan he met al die wolven in de buurt.
    Fijn dat alles het weer doet in basecamp
    en zo prettig ruikt.
    😘
  4. Ron en Eveline:
    31 oktober 2019
    Of juist de gebakken cakes buiten zetten zodat het niet meer aan onze buiken kan plakken🤣
    Xxx
  5. Esther Barendse:
    31 oktober 2019
    Prachtige natuur en wat een avontuur.
    Wederom goed geschreven. Heerlijk dat alles het weer doet.
    Op naar de Herz salami mmmmmm.
    Xxx
  6. Ron en Eveline:
    31 oktober 2019
    Aha, Herz salami moeten we dus eten tussen 11-19! Ben benieuwd Xxx
  7. Hélène:
    31 oktober 2019
    Wat een mooie reis . En weer een mooi reisverslag. Wat lopen jullie er veel vanaf. Petje af, want ik zou t niet kunnen. Jammer dat jullie pech hadden met de kachel. Maar deze werkt weer en wat een gezellig kacheltje. Heerlijk zo’n camper.
  8. Ron en Eveline:
    31 oktober 2019
    Kan jij ook sportieveling! En hier doet iedereen het met hele gezinnen, zo knap. X
  9. Esther van Breemen:
    31 oktober 2019
    Hello, helootjes, hoooooi!
    Ik heb weer (mee)genoten met jullie. Toevallig die reportage van 3 op reis over die sherpa's gezien en dacht het al toen ik jullie Insta foto's zag. Unieke kans! Op naar Hongarije! XXX
  10. Ron en Eveline:
    31 oktober 2019
    Ja bijzonder hè die laatste Europese Sherpa’s ! 3 op reis zat toen in de hut waar wij zuurkoolsoep hebben gegeten. Knuffels
  11. Annemieke:
    31 oktober 2019
    Grappig! Ik heb me nooit aangetrokken gevoeld tot dat deel van de wereld, maar nu ik jullie verhalen lees ... ! Liefs,
  12. Ron en Eveline:
    2 november 2019
    (Even opnieuw, rare zin :-)
    Dit deel van Europa is zeker de moeite waard, ieder land weer met z’n eigen highlights. Slowakije vonden wij verrassend mooi, wisten wij ook niet van te voren. Liefs.
  13. Tejo Hagen:
    31 oktober 2019
    Mooi verhaal, en wat een zorgen zo’n reis ook weer met zich meebrengt. We leven met jullie mee op deze manier. En krijgen mooie ideeen over volgende bestemmingen.
    Ga zo door.
  14. Ron en Eveline:
    31 oktober 2019
    Gelukkig hebben we drie jaar en geen 3 weken en gelukkig overkomt ons dit in Europa. Straks wanneer we Azië ingaan is alles optimaal😉
    Slowakije is prachtig!!! Wat een mooi land waar wij ons echt welkom voelden, jullie volgende bestemming zou ik aanraden!
  15. Miek Poppes:
    1 november 2019
    Wat een heerlijk verhaal!! Geniet gewoon mee en Eef je hebt echt schrijvers talent!!
    Fijn dat de kachel brand🔥Wens jullie een mooie reis in Hongarije met veel veilige km😘
  16. Ron en Eveline:
    2 november 2019
    Dank je lieve Miek😉😘
  17. Esther Barendse:
    1 november 2019
    Ja heerlijk doen.....
    Hongarije prachtig land. Hortobagy poesta/ national park, mooie paarden Hongaarse muziek en Boedapest.
    Lekker zwemmen in de prachtige badhuizen, kortom mooi land.
    Lekker genieten xxx
  18. Marijke:
    2 november 2019
    Ja hoor ! Ook wij reizen met jullie mee en wat genieten we van jullie schrijfstijl , indrukken , achtergrond info en belevenissen! Jullie lekker bij de kachel en wij bij de haard! We blijven volgen, liefs
  19. Ron en Eveline:
    2 november 2019
    Liefs terug! Xx
  20. Hanneke:
    3 november 2019
    Heerlijk om te lezen al jullie belevenissen. Soms zo beeldend dat het lijkt alsof je er bij bent. Dikke knuffel en heel veel liefs xx
  21. Ron en Eveline:
    4 november 2019
    Veel liefs terug! Xx
  22. Janneke ‘t Hart-de Leeuw:
    4 november 2019
    Weer met veel plezier over jullie wel en wee gelezen. Wat een mooi reisavontuur en dito foto's. Ik maakte, samen met pensionado collega's Marieke Roosjen en Anthony Heinsbroek een prachtige herfstwandeling met lunch bij de Ock. Jij moet veel groeten van hen beiden hebben. Als pensionado's genieten wij, wel dichter bij huis, van onze vrijheid en de natuur.
    Heel fijne tijd in Hongarije gewenst. 💌
  23. Ron en Eveline:
    4 november 2019
    Doe je Marieke en Anthony de hartelijke groeten terug?! Zal vast prachtig zijn landgoed Ockenburg in zijn herfstkleed🍄🍁🍂